Tuesday, April 20, 2010
நிசப்த இரவு
நிசப்த இரவொன்றில்
காற்றின் கரங்களை
எதிர்கொள்ள இயலாது
தனிமையின் ரணங்கள்
கண்ணீராய் வழியத் துவங்கியது.
காதலின் வெம்மையில்
உருண்டோடிய
கண்ணீர் துளிகள் சில
முத்துகளாய் உருப்பெற்றது.
முகமறியா ஒருவனுக்கு
அன்பு மின்ன
முத்தைக் கொண்டு
மாலை தொடுக்க முற்படுகிறேன்.
தனிமை அகலும் பொழுதொன்றில்
பரிசளிக்க.
.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
//தனிமை அகலும் பொழுதொன்றில்
பரிசளிக்க.//
வாழ்த்துகள்-ங்க.
வருகைக்கும், வாழ்த்திற்கும் நன்றி நர்சிம்.
//முத்தைக் கொண்டு
மாலை தொடுக்க முற்படுகிறேன்.//
என்னே வரிங்க இது.அசத்திட்டீங்க போங்க....
ரசித்"தேன்"..
வார்த்தை சரிப்பார்ப்பை நீக்கி விடுங்கள். அப்பொழுதுதான் ஈசியாக கருத்து சொல்வார்கள்..
Post a Comment