மென் பூவொன்று

                                                                  அவ்வளவு கவனமாகத்தான் 

                                    பாதங்கள் பதித்தேன் 

                                    மென்னிதழ்கள்  எதுவும் தொட்டுவிடாது. 

                                    அப்படியும் பட்டுத்தான் போனது 

                                    விரலின்  நுண்ணுனியும்

                                    விழுந்திருந்த பூவின்

                                    மென்னுனியும்.

                                    நுனி பட்டு  வருந்தியிருக்குமோ 

                                    வலித்திருக்குமோ என்று 

                                    நெஞ்சரித்து உறங்கி போனேன். 

                                    சட்டென்று  உணர்ந்து 

                                    விரல் அசைய செய்த

                                    அந்நிசப்த வேளையில்

                                    அறையெங்கும் வாசம் நிறைத்து

                                    மென் பூவொன்று

                                    முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தது

                                    பிழை  ஏதுமில்லை

                                    என்று சொல்லிக் கொண்டே.


.

தவறியவை

                                          

                                                                  

                                                           ஒளி  திரிந்த  ஒரு  பகலில்

                                            மென்சிவப்பும்  கருப்பும்

                                            சேர்ந்த  கலவையில்

                                            வண்ணத்துபூச்சியின்   இறகொன்று

                                            தரையில்   கிடைத்து

                                            அறையில்  சேர்ந்தது.

                                            கால்  பதிக்கும்  இடமெங்கும்

                                            கண்டெடுக்க   ஆவல்  கொண்டு

                                            அலையத்  துவங்கியன

                                            ஆசை  நிறைத்த  விழிகள்  இரண்டு. 

                                            சாலை  இயல்பிழந்த

                                            ஒரு  மழை  நாளில்

                                            மென்னுடல்   சிதைந்து

                                            மெய்யிறகுகள்   அறுந்து

                                            சிதறிகிடந்த   காட்சி  பார்த்த

                                            வானம்   வெறித்த   வேளையில்

                                            பிடிக்காமல்தான்  போனது

                                            தொட்டுவிட  இயலாத  கைகளும்

                                            தேடி   அலைந்திருந்த   கண்களும்.

 .

மழலை கண் பார்த்தால்...

                                            

                                         

                                         நேரில் தடம் பதித்துச் சென்றாலும் 
                                         நிழல் படத்தில் கையசைத்தாலும்
                                         ரோஜாப்பூ கன்னம் ஒட்டியிருந்தாலும்
                                         கருப்பட்டி நிறம் கலந்திருந்தாலும்
                                         மலர்ந்தபடி சிரித்தாலும்
                                         அழுது தீர்த்து அசந்திருந்தாலும்
                                         கடந்து செல்லும் அக்கணப்பொழுதில்
                                         இறுகிய இதழ்கள் தளர்த்தி
                                         மென் புன்னகை மீட்டெடுத்து
                                         உதடு பதிக்காமல்
                                         பறித்து விடுகின்றனர்
                                         எப்படியேனும்
                                         ஒரு முத்தத்தை.
.
.
.