அவ்வளவு கவனமாகத்தான்
பாதங்கள் பதித்தேன்
மென்னிதழ்கள் எதுவும் தொட்டுவிடாது.
அப்படியும் பட்டுத்தான் போனது
விரலின் நுண்ணுனியும்
விழுந்திருந்த பூவின்
மென்னுனியும்.
நுனி பட்டு வருந்தியிருக்குமோ
வலித்திருக்குமோ என்று
நெஞ்சரித்து உறங்கி போனேன்.
சட்டென்று உணர்ந்து
விரல் அசைய செய்த
அந்நிசப்த வேளையில்
அறையெங்கும் வாசம் நிறைத்து
மென் பூவொன்று
முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தது
பிழை ஏதுமில்லை
என்று சொல்லிக் கொண்டே.
.
.
