Sunday, February 6, 2011

மென் பூவொன்று




                                                                  அவ்வளவு கவனமாகத்தான் 
                                    பாதங்கள் பதித்தேன் 
                                    மென்னிதழ்கள்  எதுவும் தொட்டுவிடாது. 
                                    அப்படியும் பட்டுத்தான் போனது 
                                    விரலின்  நுண்ணுனியும்
                                    விழுந்திருந்த பூவின்
                                    மென்னுனியும்.
                                    நுனி பட்டு  வருந்தியிருக்குமோ 
                                    வலித்திருக்குமோ என்று 
                                    நெஞ்சரித்து உறங்கி போனேன். 
                                    சட்டென்று  உணர்ந்து 
                                    விரல் அசைய செய்த
                                    அந்நிசப்த வேளையில்
                                    அறையெங்கும் வாசம் நிறைத்து
                                    மென் பூவொன்று
                                    முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தது
                                    பிழை  ஏதுமில்லை
                                    என்று சொல்லிக் கொண்டே.


.

6 comments:

Yaathoramani.blogspot.com said...

மென்மையை இத்தனை மென்மையாய்
உங்களால் வார்த்தைகளில்
சொல்லிவிட முடிகிறதே !
வாழ்த்துக்கள்

ஜெயந்த் கிருஷ்ணா said...

மென்மையான எண்ணங்களும் எழுத்துக்களும் அருமை..

"உழவன்" "Uzhavan" said...

கவிதை அவ்வளவு மென்மையாக உள்ளது.

Thanglish Payan said...

varthaiyin & ennagalin menmaiyail pookuda thotrupogumo?

Anyway its nice

Geetha said...

Thanks to all :)

அருண்குமார் நடராஜன் said...

அற்புதம் கீதா

Post a Comment